Reisverslag

Eind 2015 besloot ik dat ik mee wilde met Masterskip Wylde Swan de oceaan over. Ik deed mijn voorlopige inschrijving en onderzocht wat daar allemaal voor nodig was. Een van de belangrijkste dingen was de toestemming van de school. Na wat mails en een goed gesprek tussen de organisatie en het odulphus lyceum werd ook dat geregeld. Voorwaarde was wel dat ik niet zou achter raken met schoolwerk en dat ik mijn toetsen aan boord gewoon moest maken. Hiervoor maakte ik een plan van aanpak. Begin 2016 deed ik mijn definitieve inschrijving en konden de voorbereidingen voor dit grote avontuur beginnen. Ik bouwde een website over mijn reis en schreef een sponsorplan. De eerste keer dat ik andere trainees ontmoette was tijdens de fondswerftraining in Amstelveen. Daar leerden we van een speciaal bedrijf genaamd De IJsbrekers over sponsors zoeken en pitchen.

Er was veel geld nodig om deze reis te kunnen maken. Om dit voor elkaar te krijgen heb ik veel op rommelmarkten gestaan, veel opgepast en met sponsors in contact gekomen. Ik heb voor vrienden en familie een sponsor barbecue georganiseerd om ze te bedanken voor hun sponsoring. Ondertussen hadden we een groepswhatsapp gemaakt met iedereen van de reis en hadden we het idee om in Amsterdam met zijn allen te gaan afspreken. Dit was echt een super leuke dag met het deel wat kon komen, elkaar een beetje leren kennen en samen zenuwachtig zijn wat ons te wachten staat.

Een eis was natuurlijk dat ik niet achter zou raken met mijn schoolwerk daarvoor moest ik bekijken welke stof ze gingen behandelen in de tijd die ik weg zou zijn, afspreken met leraren welke toetsen ik aan boord moet maken en een plan van aanpak maken.

Een paar dagen voordat we vertrokken ben ik begonnen met mijn spullen klaarleggen die mee moesten, de laatste dingen kopen en uiteindelijk mijn tas inpakken.

De grote dag was daar we gingen op weg naar schiphol! Daar zag ik voor het eerst heel die groep die meeging. We kregen allemaal ons Masterskip tasje met daarin een trui en twee t-shirts. Na wat groepsfoto´s en laatste knuffels aan onze ouders was het dan eindelijk tijd om door de douane te gaan en ging het avontuur beginnen! Tijdens de vlucht naar Tenerife zaten we verspreid over het hele vliegtuig, maar er werd gelukkig veel geruild waardoor je sowieso naast een van de medetrainees zat.

We kwamen s´avonds aan in Tenerife en het was super lekker warm! We werden vanaf het vliegveld in een bus naar de haven gereden, dat was in ieder geval de bedoeling maar er was iets te weinig ruimte in de bus voor iedereen en de bagage dus moesten er 4 mensen wachten op een andere bus. Toen we in de haven aankwamen was het even spullen op het dek sjouwen en eerst eten voordat we alles gingen verdelen in de bakken. Nadat we gegeten hadden en iedereen zijn spullen had opgeruimd hebben we nog wat spelletjes met zijn allen gedaan en was het tijd om naar bed te gaan.

De volgende dag werden de stores gebracht en moest iedereen meehelpen met alles uitpakken en het groente en fruit uit te pakken, wat achteraf een super goede oefening was om iedereens naam te leren kennen. Ook maakten we vandaag kennis met heel de crew.

Vanaf vandaag begonnen we aan de zelfstudie. Meteen na de zelfstudie voeren we weg vanaf Tenerife en gingen we de zee op er werden heel veel mensen zeeziek. Ik werd ook al vrij snel zeeziek en ben dat ook wel lang geweest. In het begin was het best moeilijk om aan het dagritme te wennen en alle namen te leren. Het was vooral verwarrend dat bijna heel de crew blond haar had en een knotje.

Zo zag onze dag eruit tijdens de oceaanoversteek:

6:45 wakker worden met muziek

7:00 ontbijt

7:30 bootcamp (voor de vrijwilligers)

8:00 - 11:00 zelfstudie

12:00 lunch

13:00 happy hour

14:30 centrale les

16:00 sailtraining

18:00 avondeten

20:00 lights out

22:00 slapen

Ook hadden we afwas wachten (ontbijt, middag, lunch) en avond wachten (van 18:00 tot 02:00, om de 2 uur een nieuwe wacht).

Na de eerste paar dagen waren de meeste trainees over hun zeeziekte heen en begonnen we steeds meer aan het ritme aan boord te wennen. De boot werd ook steeds meer onze boot. We vingen vissen, hadden onze eerste pizza sunday en eerste Lazy monday.

Op Lazy monday deed je niks, we mochten uitslapen tot 10 uur, hadden dan een uitgebreid ontbijt en het enige wat je hoefde te doen was voor 18:00 je sailmail inleveren, we hoefde ook geen wachten te lopen op Lazy monday. Het niks doen op Lazy monday telde alleen als je op schema liep met school anders moest je ook op Lazy Monday drie uur aan school werken. In het begin was er erg weinig wind. Maar de wind nam toe en vanaf toen was de vaste uitspraak van Tony ( de kapitein): “Wat zijn we lekker aan het zeilen hé?” Als je dat hoorde wist je dat Tony in de buurt was. We kregen ook hoge golven en het dek werd nat, er werden over het hele schip safety lines gespannen om je aan vast te houden. Ook moesten we aan de hoge kant van het schip lopen. Doordat je met zoveel op een schip leeft werd het al snel een troep, alle spullen die rondslingerende kwamen in the crate. Per ding wat er van jou in lag moest je een klusje doen voordat je het terug kreeg. We hebben een paar keer gehad dat de zelfstudie werd onderbroken, door dolfijnen langs de boot wat echt super mooi is en voor een catamaran waarmee ze radio contact hadden. De catamaran is naast ons komen varen en we hebben ze een vissenkop voor een fles champagne geruild. Ondertussen ging het steeds beter in de groep, iedereen leerden elkaar steeds beter kennen, we spraken elkaar aan als dat nodig was en werden een steeds hechtere groep. We hebben een paar keer stevige windvlagen gehad en een keer was die net iets te sterk, de trainees die wakker waren moesten blijven zitten omdat we ook heel schuin gingen en de crew ging andere crew wakker maken om te helpen met zeilen te laten zakken. Mett de forestay waren ze helaas te laat en die scheurde samen met nog wat schoten.

De 3 weken op de oceaan waren echt geweldig! De prachtige sterrenhemels, zonsopkomsten en zonsondergangen, we leerde echt als een groot team samenwerken en moesten het er mee doen hoe het aan boord was want we konden niet van boord. Toen er dan ook land in zicht was hadden een paar trainees (waaronder ik) nog geen zin om land te zien we wilde nog genieten van deze prachtige dingen en het gevoel van vrijheid die we voelde met alleen maar water om je heen.

We kwamen eerst op Tobago aan en konden we weer voor het eerst aan land. Bij happy hour ging het deck en extra team ook gelijk de buitenkant van het schip schoonmaken. We hebben ook een aantal excursies gedaan. Op Tobago hebben we een Jungle walk gedaan. We hebben eerst een best lange tijd de weg gevolgd totdat we de jungle in gingen maar dit was echt super mooi!

Op grenada zijn we naar een nootmuskaat fabriek geweest hier kregen we een rondleiding door de fabriek heen, we zijn ook naar een rumfabriek geweest waar we eigenlijk te laat aankwamen dus de fabriek was al stilgezet maar gelukkig kregen we nog een rondleiding.Op Sint Lucia hebben we een mooie hike gedaan op de Petit Piton wat veel zwaarder was dan we van te voren dachten. Er waren een paar stukjes waar we echt met handen en voeten moesten klimmen, we hadden een paar keer dat het leek dat we niet verder omhoog konden maar we toch elke keer een weggetje vonden om verder te lopen. Maar uiteindelijk hield het toch echt op omdat het te gevaarlijk werd om verder te lopen. En we hebben gesurvivald we kregen eerst een centrale les van Nienke over hutten bouwen, water maken etc. en ´s Middags mochten we dan aan land gaan en onze eigen hutten bouwen en vuur maken. Ze hadden als verrassing voor ons een barbecue voorbereid wat echt super lekker was! Op Dominica hebben we de prachtige excursie naar de boiling lake gedaan we liepen daar door verschillende soorten natuur en dat was echt super mooi! In Sint Maarten hebben we gesnorkeld en konden we vaker de stad in. Natuurlijk konden we bij de eilanden ook weer lekker zwemmen maar daar waren wel een aantal regeltjes voor natuurlijk. Er hing ook een slingerlijn aan de ra waarmee je van boord kon slingeren. Als we voor anker lagen mochten we ook buiten op het dek slapen en daar maakte veel mensen gebruik van totdat het begon te regenen dan vluchtte iedereen naar binnen.

Op Sint Lucia gingen we survivallen en overnachten op het strand. We werden geholpen door lokale jongetjes die ons gingen helpen met onze hut bouwen en laten zien wat eetbaar is en wat niet. ´s Avonds was er als verrassing een barbecue.

En uiteindelijk kregen we natuurlijk Sint Maarten in zicht, ik en een paar andere hadden er niet zoveel zin in om Sint Maarten in zicht te krijgen omdat het eind van onze geweldige reis er nu toch echt aan kwam. We hadden met kerst het schip versierd en we hadden een kerstontbijt en een kerst diner. Op tweede kerstdag gingen we een dag zeilen en waren er gasten aan boord die de hele dag met ons meegingen. De laatste volledige dag dus de dag voordat we gingen hadden we happy day dus dat betekent de hele dag schoonmaken en opruimen met super harde muziek op natuurlijk!

De laatste dag hadden we een super lekker ontbijt en gingen we daarna flower watering doen, hierbij heeft iemand een minuut een bloemen ketting om en kunnen mensen een minuut lang tegen jou zeggen wat ze waarderen in jou. De gedachte hierachter is dat iedereen zaadjes in zijn lichaam heeft maar dat je soms geholpen moet worden om die zaadjes uit te laten bloeien, hierbij waren er al een aantal traantje gelaten maar lang niet zo veel wat op de rest van de dag en speciaal bij het afscheid nemen aan boord. Nadat we afscheid hadden genomen van iedereen van boord en we ons diploma hadden gekregen gingen we met tenders naar het vliegveld. Het kostte best veel moeite om ons in die tenders te krijgen want niemand wilde naar huis en wilden het moment om van boord te gaan uitstellen. Eenmaal aangekomen op het vliegveld en we alle spullen daar heen getild hadden was het nog even eten en naar de gate. Toen we eenmaal in de rij stonden om het vliegtuig in te gaan was er voor sommige nog een emotioneel moment. In het vliegtuig lag over het algemeen iedereen lekker te slapen want veel hadden maar weinig geslapen de laatste nacht. Toen er omgeroepen werd dat we bijna gingen landen had niemand er zin in we zaten allemaal met de gedachte in ons hoofd of ze nog een rondje wilde vliegen omdat we niet wilden landen. Eenmaal geland op schiphol duurde het heel lang voordat we uiteindelijk onze ouders zagen want we waren allemaal enorm aan het treuzelen, en toen we bij alle ouders waren duurde het ook heel lang voordat we daadwerkelijk naar huis gingen.

Dit was echt een reis die ik nooit maar dan ook echt nooit meer ga vergeten. Ik heb veel geleerd over zeilen, samenwerken en allerlei andere dingen. En natuurlijk heb ik vrienden en ervaringen voor het leven op gedaan.

Bedankt allemaal die mij geholpen hebben om deze reis te maken!!